Love – Hawaii

[vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_custom_heading text=”Love” font_container=”tag:h2|text_align:center”][vc_separator type=”transparent”][vc_column_text]

1 juli 2018. Dit thema is het enige thema wat écht past bij de ervaringen hier op Hawaii en in mijn leven op dit moment.

[/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_column_text]

Acte 1 # Stilte
De afgelopen dagen hebben Hans en ik twee stilte en meditatie dagen georganiseerd, voor de mensen waar we afgelopen 6 weken mee hebben samengewoond. Hier op Big Island in Honoka’a, ver van de alsmaar lava spuwende vulkaan en de rest van de wereld. Ik weet niet zeker of nu het goede moment is om een verhaal te schrijven want ik voel me nog niet helemaal verbonden met woorden. Maar nu zittende op de veranda, uitkijkend over het gloeiende landschap, grazende koeien, de zon, veel vogelgeluiden en de eindeloze zee daarachter, voel ik het enthousiasme voor een mooi verhaal, ontroerend, magisch en inspirerend. Alsof ik een schilderij schilder en hem al zie hangen in het stedelijk museum. Ja ik voel enthousiasme voor het effect van dit verhaal bij de ander.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_separator type=”transparent”][vc_column_text]

[read more=”…verder…” less=”…verbergen…”] Terwijl ik net over de 40 hectare land liep, waar we al 6 weken de eervolle bewoners van zijn, kwamen de woorden voor dit verhaal op een iets dieper niveau tot me. De reden dat ik deze reisverhalen deel is dat ik heel graag met dit schrijven iets wil geven aan de lezer. Ik wil de oh zo mooie grote wereld nét iets toegankelijker maken, nét iets beter voor te stellen.

 

Ik ga gewoon schrijven en kijken hoe het verhaal ontstaat, geen vooropgestelde structuur om te beginnen, creëren want dat is wat mijn hart me ingeeft en heeft zoveel meer plezier dan gestructureerd analytisch opschrijven wat aan allerlei voorwaarden moet voldoen.

 

Acte 2 # De vulkaan
De vulkaan barstte precies een week voordat wij hier aan kwamen uit, terwijl wij ons nét hadden teruggetrokken in een Zen-klooster in Japan (fantastische plek, Antaiji Zen Monastery). Moeders bezorgd en wij uiteindelijk ook een klein beetje, maar de plek waar we heen wilde gaan was meer dan veilig. Het bleek zelfs ineens een opvangplek voor geëvacueerde bewoners te zijn geworden. Na veel verhalen, nieuwsfoto’s en video’s over Pele (de uitbarstende vulkaan, die hier meestal met de benaming van deze godin wordt benoemd)  hadden we twee weken geleden eindelijk de kans om dichtbij te komen. We gingen op verjaardagsbezoek bij twee bevriende mensen van onze huidige huisgenoten die in Puna wonen, vlakbij Pele. Om er te komen moesten we door een controlepost heen, wij waren de zogenaamde helpende verhuizers voor de bewoners, waardoor we werden toegelaten in het afgezette gebied. Na doorgelaten te worden, was het gelijk stil op de weg, stil als voor een spannende thriller. We zagen bomen en planten half levend, aangedaan door de giftige lucht van de afgelopen weken. Op sommige plekken schuren in de weg en rook. Verder zag ik niks…maar de geur van zwavel blies af en toe door de auto heen. En ‘s avonds laat, toen we de sociale verplichtingen van het verjaardagsfeestje hadden volbracht, doken we met z’n vieren in de auto op zoek naar de beste plek waar je de lava zou kunnen zien spuwen!

 

 

Een wereldwonder, gruwelijk heftig, wonder schoon, diep rood en passievol. Zinderend als een klein kind die naar de Efteling gaat, zat ik daar door de rietstengel naar het rood en de rookwolken te staren. En geborgenheid en verbinding voelde ik overal sterk aanwezig toen we in Puna rondliepen. Een stranddorp wat normaal overspoeld wordt met toeristen en eindeloos veel hulla dansende yoga vuurspuwers. Het was nu enorm kalm en de verbinding die ik voelde tussen alle mensen die weer terug waren gekeerd in hun eerder geëvacueerde huis was bijzonder voelbaar. Oh en dan heb ik nog niet eens geschreven over het feit dat we de tweede morgen wakker werden in de zee met 50 dollende dolfijnen om ons heen. Ja geen geintje de dolfijnen waren overal en bleven maar bij ons zwemmen terwijl ze ook de hele grote oceaan konden kiezen. Een paar keer maakte ik oogcontact en voortdurend werd ik verrast, wilde ik ook zo zwemmen en dollen als zij en voelde ik me heel erg dankbaar dat ik even bij hun mocht zijn.

 

 

Acte 3 # Dit moment
Thich Nhat Hanh een inspirerende monnik uit Vietnam en stichter van Plum Village in Frankrijk, heeft veel belanrijke dingen gezegd over de liefde. Hij was o.a. een bron van inspiratie tijdens de stilte dagen die we nét hebben georganiseeerd en ik wil een paar zinnen van hem citeren. Eerst het grote advies om zijn dharma talk: Being Love (zie youtube) te beluisteren, liefst mediterend of in ieder geval aandachtig luisterend, niet alleen naar zijn woorden maar ook naar zijn stem en gedachtes en gevoelens in jezelf. Ik ga toch niets citeren geven maar iets parafraseren. Ergens aan het einde zegt hij heel treffend dat er alleen DIT moment is, er zijn wellicht zorgen over de toekomst en gedachtes over het verleden maar uiteindelijk leef je alleen in dit moment. En als je dat volledig kunt doen, in de grote volledigheid die DIT moment behelsd, dan is er geen reden om je zorgen te maken over de toekomst en is liefde voelbaar in elke stap die je zet. Als je dat niet begrijpt of er anders over voelt, dan nodig ik je graag uit om dit zelf te ervaren in een training, stiltedag of mindful coaching die ik weer zal aanbieden vanaf september 2018. Het is namelijk mijn passie om die boodschap te delen, te blijven trainen om dit in mezelf te voelen en te delen met iedereen die op mijn pad komt en met name met mensen die vooral zorgen, angst, verdriet, jaloezie, boosheid, wanhoop, pijn of honger ervaren in DIT moment. Want natuurlijk snap ik dat die ervaringen ook onderdeel kunnen zijn van DIT moment en dat dat de grootste reden is waarom het huidige moment misschien niet zo’n prettige plek is om volledig in op te gaan. Maar wél de enige écht helende manier om je leven ten volste te blijven leven. Het is een keuze.

 

Nu ga ik lunchen met papaya en tahini, dit verhaal voorlezen aan mijn grote liefde en prachtige foto’s toevoegen aan dit verhaal om nog beter te kunnen overbrengen waarom liefde, love zo voelbaar is op dit eiland. In augustus vliegen we weg van Big Island richting het vaste land en een tijdje later komen we terug in dat lieve kleine kikkerlandje, ook aan de zee en groen om verder te reizen in kleinere cirkels…[/read][/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_gallery interval=”5″ images=”20744,20742,20743,20741,20740″ img_size=”full”][/vc_column][/vc_row]