[vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_custom_heading text=”Vertrouwen “][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_separator type=”transparent”][vc_column_text]22 januari 2018. Tijd voor een nieuw verhaal vanuit Niseko, een skidorp in het noorden van Japan (Hokkaido). Het is nu -16 °C, de koudste periode van het jaar, maar ik zit warm binnen vlakbij het gaskacheltje van ons kantoor. Na de kerstdrukte hier en vlak voor het Chinese nieuwjaar, heb ik weer tijd en neem ik de tijd voor een verhaal. Dit keer over vertrouwen. Ik ben benieuwd wat het me zal brengen om hier over te schrijven en ik ben ook benieuwd hoe het voor jullie is om te lezen en hoe het verder met ieder van jullie is! [/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_column_text]Acte 1 Managen
Sinds 2 december 2017 zijn we hier neergestreken, waar we staan genoteerd als managers van FastFun (geen geintje) Snowsports school voor het winterseizoen 2017-2018 van december t/m april. Ja gekkigheid. 10 jaar geen skiles geven, nog nooit managers geweest (laat staan samen) en geen idee hoe het skien er in Japan aan toe zou gaan. Toen ik dit aanbod in juli per mail las, had ik nooit verwacht dat we het echt zouden gaan doen. Een skischool managen aan de andere kant van de wereld. Maar de bizariteit van het aanbod en het hele idee bleef denk ik toch een bepaalde aantrekkingskracht houden, waardoor we het gewoon maar zijn gaan doen BAM omdat het kan.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_separator type=”transparent”][vc_column_text]Vertrouwen had onze Australische baas gelijk bij het horen van onze leeftijd en land van herkomst. Eigenlijk had hij geen vragen, maar direct vertrouwen na het lezen van deze twee facts in onze eerste email aan hem. Bij aankomst kwamen we erachter dat zijn vertrouwen ook bij alle andere personeelsleden (naast de skischool is hij eigenaar van drie restaurants en twee resorts) op dergelijke random zaken waren gebaseerd. Voor ons als managers was het dus nog wel even zoeken naar geschikt persooneel uit deze chaotische bende pre-adolescenten.[/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][vc_column_text]En helaas maar waar, wat betreft het managen ben ik de afgelopen 1,5 maand vooral geconfronteerd met het gebrek aan vertrouwen in mijn collega’s wat resulteerde in veel onnodig werk voor Hans en Adinda. Althans als ik eerlijk ben, was er in het begin wel vertrouwen maar kregen we al snel de indruk dat de meeste toch een ander arbeids-etos op na hielden dan we gewend zijn. Fouten werden weggelachen en tijdens kantoor-uren hielden mijn collega’s zich liever bezig met het bijkomen van het avondje stappen daarvoor dan de daadwerkelijke nieuwe boekingen. Langzaam begin ik mij te beseffen dat ik mijn verwachtingspatroon iets moet bijstellen en ik me bovendien niet verantwoordelijk hoef te voelen puur en alleen omdat iemand mij “manager” heeft benoemd. Als ik minder doe doet een ander meer, zo werkt het toch? Bovendien houd ik dan genoeg tijd over om te gaan skien / yoga-en en in de onsen te plonsen. [/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][vc_column_text]Het is niet nieuw voor me natuurlijk dat vertrouwen zo belangrijk is in samenwerking, maar als het even ontbreekt kun je het denk ik pas weer echt waarderen. Ik vind het ook wel een leuke uitdaging, nu het iets beter gaat, om in alle medewerkers vertrouwen te krijgen. Iedereen die voor ons werkt heeft niet alleen een ander werk-attitude (wellicht door de leeftijd ingegeven, als ik mijn baas moet geloven) maar ieder brengt ook zo zijn eigen cultuur met zich mee en dat is eigenlijk gewoon heel interessant. Ik ben dan ook groot fan van alle koffie en thee gesprekjes die we deze week hebben georganiseerd met iedere medewerker (x6) afzonderlijk.[/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][vc_single_image image=”20609″ img_size=”full” qode_css_animation=””][vc_separator type=”transparent”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_column_text]Acte 2 Skiles geven
Naast de skischool managen, zijn we vooral skileraren, jut en jul. Wat blijkt: leren skien is voor volwassen spannend en/of beangstigend. Dus veel werk voor een psycholoog om het vertrouwen te winnen en de angst de baas te komen, fantastisch! Het skiles geven zelf stelt eigenlijk niet zo veel voor, iedereen die een beetje kan skien kan de stapjes uit zijn hoofd leren om de les op te bouwen. Maar het vertrouwen winnen van angstige volwassenen is toch wel meer een skill.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_separator type=”transparent”][vc_column_text]Het begint natuurlijk bij de eerste begroeting, en het loopje naar de piste toe. Daar worden het land van herkomst, aantal dagen in Niseko en andere oppervlakkigheden uitgewisseld. Maar eigenlijk worden er in die eerste paar 100 meter fundamentelere zaken gecheckt als: “kunnen we haar vertrouwen, is ze geduldig genoeg voor ons en zou ze alles goed kunnen uitleggen”.
[/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][vc_column_text]Het leukste is dan het moment dat ze niet alleen mij vertrouwen maar ook de ski’s en hun eigen vaardigheden daarop. Dat je ziet dat ze ineens hun gewicht naar voren durven bewegen, zich in een bocht naar beneden durven laten vallen en een gilletje geven als ze snelheid krijgen. Dan zijn ze zo trots als een kind van 1 jaar die net leert lopen en vinden ze jou als leraar ook ineens fantastisch. [/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][vc_gallery interval=”3″ images=”20630,20631,20632,20634,20635,20646″ img_size=”full” onclick=””][vc_separator type=”transparent”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_column_text]Acte 3 De buren
Dan nog iets anders.We wonen in het dorpje Kutchan (15.000 inwoners), 20 min. rijden van de piste en ons werk vandaan. Ons huis is een oud-traditioneel Japans huisje met van die schuifduren en slechte isolatie. De gas-kacheltjes staan altijd aan. En onze buren zijn geweldig maar het lijkt er op dat ze ons nog niet vertrouwen. Het is eigenlijk heel leuk dat we in Kutchan wonen want er komen nauwelijks touristen dus we begeven ons daar in het echte Japan. [/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][vc_column_text]We (de buren en wij) hebben beide een parkeerplaats voor de deur, daarnaast een klein vijfertje met een pomp die we gebruiken om alle sneeuw die iedere dag naar beneden valt, te laten smelten. De buren, een gepensioneerd stel en een leven lang sneeuwruimen achter de rug, zijn heel goed in hun parkeerplaats sneeuwvrij houden. Zij besteden hier denk ik dagelijks 1,5 uur aan. Wij, de buitelanders, doen dit iets minder nauwkeurig. En we vinden onze buren zo geweldig omdat ze iedere dag, als wij onze parkeerplaats weer aan het sneeuwruimen zijn, zij ons begluren vanachter het gordijn. Meestal zwaai ik dan even, maar daar krijg ik dan geen reactie op, het sneeuwschuiven is duidelijk hun enige interesse. Ja het vertrouwen lijkt nog ver te zoeken. [/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][vc_column_text]Op een dag ontdekte ik tijdens het sneeuwruimen, just another regular day, dat onze buren niet alleen beschikken over een sneeuwschep, een sneeuwschepschuiver maar ook over een sneeuwmachine, waar je op kunt zitten en letterlijk de sneeuw van een bepaald oppervlak kunt blazen, om je gazonnetje helemaal piekobello strak te krijgen. Ik keek met grote ogen toe bij deze ontdekking waarbij mijn buurman me vriendelijk toelachte. Op een dag zullen we hun vertrouwen winnen met onze sneeuwruim-vaardigheden en mogen wij ook die sneeuwmachine bedienen, dat is waar we voor gaan. [/vc_column_text][vc_separator type=”transparent”][vc_single_image image=”20638″ img_size=”full” qode_css_animation=””][vc_column_text]Tot zover dit verhaal over vertrouwen, volgende keer zal ik meer schrijven over de mindfulness meditatie en yoga lessen die ik hier mag geven bij de Powder Yoga school, maar voor nu een koude maar wel gemeende groet vanuit de Sneeuw![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][vc_separator type=”transparent”][vc_separator type=”transparent”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” type=”full_width” text_align=”left” video=”” css_animation=””][vc_column][/vc_column][/vc_row]